Duke Nukem Forever: Kick Ass Edition /PS3

Aliens vallen de aarde aan in een poging alle babes te ontvoeren en de rest van de mensheid te vernietigen. Allemaal leuk en aardig, maar er zijn mannen waar niet mee te sollen valt. Maak kennis met Duke Nukem. Hij is terug van weggeweest en heeft besloten om al dat alientuig een lesje te leren. Hail to the king, baby!

Duke Nukem Forever is een schietspel pur sang. De actieheld Duke Nukem is een typische macho Amerikaan met grote spieren en nog grotere wapens. Hij geniet aanzien onder de vrouwtjes en laat aliens de onderkant van zijn schoenen zijn. Duke is de macho die iedere man hoopt te zijn. Zijn grappige oneliners en gigantische wapenarsenaal moeten de mensheid redden.

Duke Nukem Forever is de lang verwachte opvolger van Duke Nukem 3D uit 1996. Duke Nukem Forever heeft een lang ontwikkelingsproces achter zich waarbij de game verschillende malen bijna in de koelkast geplaatst werd. Met de komst van Duke Nukem Forever komt er een einde aan het legendarische productieproces dat deze game achter de rug heeft.

In Duke Nukem Forever staat een verhaal over de redding van de aarde centraal. Daarnaast brengt de game de traditionele Duke Match met zich mee waarin spelers het tegen elkaar op kunnen nemen. Hierbij wordt natuurlijk gebruikgemaakt van bekende wapens als de Devestator en de Shrink Ray waarmee vijanden verkleind kunnen worden om ze vervolgens plat te stampen.

It`s time to kick ass or chew bubble gum. I am all out of gum!
Recensie(s)

Wanneer de heren van Gearbox zeggen dat Duke Nukem Forever de game is geworden die de oorspronkelijke ontwikkelaar voor ogen had, dan hebben ze daar helemaal gelijk in. Helaas hadden de oorspronkelijke ontwikkelaars een idee dat in 2004 waarschijnlijk heel erg cool was, maar anno 2011 het aanzien bijna niet waard is.
En met deze intro is het mij gelukt om niet te beginnen met het vreselijke cliché dat de game al driehonderdentwaalf jaar in ontwikkeling is. Toch moet dit wel in de recensie genoemd worden, want door de lange ontwikkelingstijd merk je gewoon aan alles dat het met een soort van ducktape aan elkaar zit geplakt. Duke Nukem Forever is een apart mengelmoesje van verschillende elementen. De game probeert heel veel te bieden, maar weet daardoor bijna niet te boeien.

Ten eerste moet je heel erg je best doen om door de zeer matige graphics heen te kijken. Alles wat je ziet doet denken aan een game die vier jaar geleden uit had moeten komen. De animaties van de verschillende personages zijn niet om aan te zien, de gezichtsanimaties zijn zo slecht dat het bijna lachwekkend is en de kartels die je overal tegenkomt doen pijn aan je ogen. Het is een technische wanprestatie, dat verder nog wat aangevuld wordt met onzichtbare muren, die pas geopend worden nadat een totaal niet boeiende NPC zijn nog saaiere verhaal heeft verteld. Rot op met dat gelul, ik ben de Duke, ik kan kiezen uit elke vrouw op deze aarde om me oraal te plezieren, denk je nou echt dat ik tijd heb voor jouw lulverhaal?

Op gebied van gamedesign stelt de game ook teleur. Ik heb te vaak doelloos rondgelopen om te zoeken naar de volgende plaats waar ik heen moest, om er uiteindelijk achter te komen dat er op een heel onlogische plaats een hek zit waar je door heen moet, of een hendel die je op een nog vreemdere plaats moet omzetten. Of wat te denken van het feit dat je maar twee wapens tegelijkertijd bij je kunt dragen? Heren, dit is Duke Nukem, waarbij je in het origineel met belachelijk veel verschillende wapens aan de slag kon gaan en iedereen af kon schieten! Waarom nu maar twee wapens en waarom zijn er momenten waarbij je echt gewoon zonder kogels komt te zitten en je met je vuisten vijanden moet afmaken in de hoop dat dat überhaupt lukt? En geloof me, dat komt echt niet omdat mijn vaardigheden te kort schieten! Tot overmaat van ramp maakt de game ook gebruik van vreselijke irritante `triggerpoints`. Wanneer je over een onzichtbare lijn loopt, activeer je iets in de game waardoor je in een keer een groot aantal vijanden tegen komt. Vijanden die gewoon doodleuk van achter je vandaan komen, terwijl je elke vijand in dat stuk daarvoor toch echt had afgeschoten. Het frustreert onnodig.

Gelukkig komt de zon soms flauwtjes door de wolken schijnen. Duke Nukem Forever verdient een prijs voor de mooiste borsten die ik in lange tijd in een game heb gezien. De aliens die de aarde binnenvallen komen daar om alle mooie vrouwen te ontvoeren en in hun holen gebruiken zij die vrouwen om nieuwe aliens te baren. Als Duke daar langs loopt, kan hij genieten van de halfnaakte vrouwen die een beetje zielig (en stiekem ook wel een beetje geil) kreunen voordat ze ontploffen en er allemaal vervelende kleine aliens uitkomen. Aliens die vervolgens nauwelijks zijn te raken, omdat het schietsysteem ook te wensen overlaat.

Maar goed, dan ga ik weer zeuren, terwijl ik toch op sommige vlakken positief wil zijn. Laten we dan maar snel overgaan naar de one-liners, want op dat gebied weet de game absoluut te overtuigen. Ze zijn soms hard, vaak enorm grappig en een feest van herkenning. Niemand kan zulke goede one-liners maken als de Duke en dat hebben de ontwikkelaars gelukkig wel weer begrepen. Ook wil ik een lichte buiging maken voor de poging om veel variatie in de game te brengen. Duke Nukem Forever is geen game waarbij je alleen maar schiet. Er is heel veel ruimte om de omgeving te verkennen en met die omgeving te spelen. Denk daarbij aan het tekenen van een piemel op een whiteboard, het gooien met poep tegen de muur, het opzoek gaan naar condooms, popcorn en een vibrator in een stripclub om zo een lapdance te maken, een basketbal in de basket te gooien of te spelen met een flipperkast. Niet alleen zorgt dit voor een leuke vorm van variatie, het zorgt er ook voor dat je levensbalk, die in de game als Ego door het leven gaat, wordt vergroot. En dat is dan weer handig als je oog in oog staat met één van de enorme eindbazen die de game telt.

Het zijn helaas enkele momenten waarop de doffe parel die Duke Nukem Forever heet glanst. Te weinig om uiteindelijk een goed gevoel aan de game over te houden. Als groot Duke Nukem-fan probeer je door de matigheden heen te kijken, maar kom je uiteindelijk tot de conclusie dat dat bijna niet gaat. Het is een aaneenschakeling van slordigheden en stukken die gewoon niet leuk zijn om te spelen.

Conclusie: Aan de ene kant is het maar goed dat Duke Nukem Forever uit is gekomen. Daardoor hoeven we niet langer meer na te denken over de vraag of de game vet zou zijn geworden. Het antwoord daarop is namelijk simpel: nee, dat is hij niet. De game stelt teleur op te veel vlakken en daarom kan zelfs de grootste Duke Nukem-fan zich hier niet mee vermaken.